W drodze na Golgotę – pielgrzymka do Kalwarii Zebrzydowskiej
Ponad 50-cio osobowa grupa pielgrzymów z Witkowic wraz z ks. Stanisławem Lipowskim modliła się w przyniesionych ze sobą intencjach przemierzając Dróżki Pana Jezusa w Kalwarii Zebrzydowskiej. Pielgrzymkę do Sanktuarium Pasyjno-Maryjnego w Kalwarii Zebrzydowskiej rozpoczęła Msza św. dla pątników, którą koncelebrowali kapłani przybyli ze swoimi parafianami z diecezji bielsko-żywieckiej, diecezji krakowskiej i diecezji sosnowieckiej. Po nabożeństwie wierni modlili się przed wizerunkiem Matki Bożej Kalwaryjskiej, znajdującym się w bocznej kaplicy bazyliki Matki Bożej Anielskiej.
Następnie parafianie z Witkowic wraz z pielgrzymami z parafii Matki Bożej Bolesnej z Hałcnowa oraz parafii Niepokalanego Poczęcia z Buska Zdroju, rozważając stacje Drogi Krzyżowej, udali się w drogę na Golgotę przemierzając Dróżki Pana Jezusa.
Matka Boska Płacząca – wizerunek znajdujący się w bocznej kaplicy bazyliki Matki Bożej Anielskiej w Kalwarii Zebrzydowskiej, przedstawiający Matkę Bożą z Dzieciątkiem powstał prawdopodobnie w I połowie XVII wieku. Uważany jest przez wiernych za kopię obrazu Matki Bożej Myślenickiej, jednak nie wiadomo dokładnie kiedy ani przez kogo obraz został namalowany.
Według legendy, 3 maja 1641 Stanisław Paszkowski z Brzezia Paszkowskiego podczas modlitwy zauważył spływające z oczu Matki Bożej krwawe łzy. O zdarzeniu został powiadomiony biskup krakowski. Poproszono właściciela, by podarował obraz kościołowi w Marcyporębie. Tradycja głosi, że Stanisław Paszkowski wyruszył z obrazem do Marcyporęby, jednak w czasie podróży poczuł, że jakaś siła kieruje go w zupełnie inną stronę, niż zamierzał. Wędrując, dotarł do sanktuarium kalwaryjskiego. Zrozumiał wtedy, że wolą Bożą jest, aby wizerunek płaczącej Matki Bożej spoczął właśnie w tym miejscu.
5 maja 1641 ojcowie Bernardyni otrzymali pod opiekę obraz Matki Bożej Płaczącej.
Początkowo obraz ten z polecenia biskupa krakowskiego Jakuba Zadzika został przeniesiony do zakrystii, gdzie miał pozostawać do czasu wyjaśnienia jego cudownego charakteru. W 1656 władze kościelne zezwoliły na jego publiczną cześć, uznając go za łaskami słynący. Obraz został umieszczony ponownie w kościele głównym.
W latach 1658–1667 przy południowej ścianie kościoła zbudowano kaplicę, w której w 1667 umieszczono cudowny wizerunek. Świątynia została ufundowana przez Michała Zebrzydowskiego.
Koronacja cudownego obrazu Matki Bożej Kalwaryjskiej miała miejsce 15 sierpnia 1887. Dokonał jej kard. Albin Dunajewski. Złotą koronę dla Dzieciątka Jezus ufundowali pielgrzymi ze Śląska Cieszyńskiego, natomiast dla Matki Bożej wierni z diecezji krakowskiej. Insygnia zostały pobłogosławione przez papieża. W latach 1936–1937 inż. Stanisław Jamroz zaprojektował nową marmurową nastawę ołtarzową dla Obrazu Matki Bożej Kalwaryjskiej. Obraz Matki Bożej Kalwaryjskiej był miejscem częstych modlitwy Karola Wojtyły – Jana Pawła II. Jako papież odwiedził sanktuarium dwukrotnie: 7 czerwca 1979 oraz podczas swojej ostatniej pielgrzymki do Polski, 19 sierpnia 2002 roku.
W stulecie koronacji obrazu, 10 czerwca 1987 przekazał dla sanktuarium złotą różę. Ceremonia miała miejsce podczas III pielgrzymki Papieża do Ojczyzny, podczas Mszy św. na krakowskich Błoniach. Na tę okoliczność Obraz opuścił Kalwarię Zebrzydowską i został umieszczony przy ołtarzu na Błoniach. Dziś wotum znajduje się w ołtarzu przy wizerunku.
Obok Klasztoru oo. Bernardynów obszarze 6 km² znajdują się 42 kaplice i kościoły Dróżek Pana Jezusa oraz Matki Boskiej, wybudowane na wzór obiektów z Ziemi Świętej a poszczególne miejsca odpowiadają nazwom miejsc w Jerozolimie.
Stacje Dróżek Pana Jezusa ułożone są w ciągu narracyjnym, i opowiadają historię ukrzyżowania Jezusa Chrystusa od wyjścia w Wielki Czwartek z Wieczernika, aż do śmierci i pogrzebu w Wielki Piątek. Znajdują się tu kaplice: Wieczernika, Ogrójca, Pojmania na Cedronie, domy Annasza i Kajfasza, pałac Heroda i Piłata. Na trasie znajdują się również zupełnie odrębne budowle, nie należące do Drogi Krzyżowej lub luźno związane z Męką Chrystusa, takie jak Betsaida, Kościół Wniebowstąpienia czy Pustelnia św. Marii Magdaleny.
Kalwaria Zebrzydowska to najważniejsze po Jasnej Górze sanktuarium w Polsce i jeden z najcenniejszych polskich zabytków. Jest to pierwsza i największa w Polsce Kalwaria wybudowana w XVII w. na wzór Kalwarii jerozolimskiej, z inicjatywy wojewody krakowskiego Mikołaja Zebrzydowskiego.
Autor: Kamilla Frysztacka/źródło:Sanktuarium Pasyjno-Maryjne w Kalwarii Zebrzydowskiej
Opublikowano 11 września 2016