Pielgrzymka KGW do Sanktuarium Matki Bożej Rychwałdzkiej
8 września członkowie KGW Witkowice uczestniczyli w IV Diecezjalnej Pielgrzymce Kół Gospodyń Wiejskich i Kółek Rolniczych do Sanktuarium Matki Bożej w Rychwałdzie. Mszy św. przewodniczył biskup pomocniczy Diecezji Bielsko-Żywieckiej Piotr Greger.
Na ręce biskupa delegacje Kół złożyły dary ofiarne.
Na zakończenie Mszy uczestnicy pielgrzymki zostali namaszczeni rychwałdzkim olejkiem radości.
Po przerwie kawowej odbyła się uroczysta modlitwa różańcowa, po której każdy otrzymał różaniec z zaproszeniem na 50. rocznicę koronacji cudownego obrazu Matki Bożej Rychwałdzkiej.
Po modlitwie pielgrzymi wysłuchali koncertu ludowego zespołu z Poręby Wielkiej „Porębianie”.
Parafia w Rychwałdzie prawdopodobnie istniała już od 1335 r., jednak pierwszy kościół zbudowano tam w pierwszej połowie XVI wieku. Był to niewielki drewniany kościół pod wezwaniem św. Mikołaja, który poświęcono w 1547 roku.
Pod wpływem ustawicznie wzrastającego ruchu pielgrzymkowego do sanktuarium w Rychwałdzie, postanowiono zbudować nowy, duży kościół murowany. Po 15 latach pracy powstała piękna trzynawowa świątynia w stylu barokowym, z półkolisto zakończonym prezbiterium. Pierwotny drewniany kościół przeniesiono do Gilowic, gdzie stoi do dnia dzisiejszego.
Ołtarz główny, drewniany, późnobarokowy w tzw. stylu rejencji, wkomponowany w półkoliste zakończenie prezbiterium, odznacza się pięknym snycerskim wykonaniem. Nastawa ma cztery kolumny oraz cztery posągi aniołów po bokach pola środkowego, w którym pod baldachimem znajduje się w cudowny obraz Matki Bożej.
Pod chórem umieszczono dwa wielkie obrazy przedstawiające przeniesienie cudownego obrazu Matki Bożej z dawnego drewnianego kościoła i wprowadzenie Go do nowego kościoła. Ceremonia ta odbyła się 2 lipca 1756 roku.
W 1946 roku parafię w Rychwałdzie objęli franciszkanie. Została im ona powierzona przez metropolitę krakowskiego kard. Stefana Adama Sapiehę.
Cudowny Obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus na ręku pochodzi prawdopodobnie z XV wieku. Wykonany został według reguł końcowego okresu sztuki bizantyjskiej. Wizerunek ukazuje na złotym tle pełną majestatu Najświętszą Maryję Pannę, okrytą do połowy płaszczem okalającym twarz i spiętym z przodu rozetą. Dziecię Jezus spoczywa na lewej ręce swej Matki i z lekko podniesioną głową spogląda w jej twarz. Lewą rączkę opiera na książce, a prawą błogosławi. Prawa ręka Maryi wyraźnie wskazuje na syna.
Twarz Matki Bożej zwrócona jest w stronę wiernych, a łagodne i pełne miłosierdzia oczy jakby chciały zaradzić wszystkim zmartwieniom i potrzebom pielgrzymów zgromadzonych przed jej obliczem.
Więcej zdjęć do obejrzenia tutaj.
Autor: Kamilla Frysztacka
Opublikowano 9 września 2014