Na pamiątkę męki i śmierci Jezusa Chrystusa na krzyżu
Liturgia Wielkiego Piątku jest kontynuacją wielkoczwartkowej liturgii Wieczerzy Pańskiej, która zakończyła się bez końcowego błogosławieństwa pozostając w adoracji Jezusa obecnego w Najświętszym Sakramencie. Dla podkreślenia łączności obu liturgii uroczystości wielkopiątkowe rozpoczynają się bez uczynienia znaku krzyża.
Wielki Piątek to dzień najgłębszej żałoby w Kościele. Wyraża ją wielkopiątkowa liturgia, która jest pamiątką męki i śmierci Jezusa Chrystusa na krzyżu.
Kapłan przewodniczący liturgii upada na twarz. Gest ten był w starożytności oznaką całkowitego uniżenia, uznania własnej nicości, zależności od Boga. Dziś jest on wyrazem pokuty i prośbą o przebaczenie.
Następnie rozpoczyna się liturgia słowa, w której naczelne miejsce zajmuje opis Męki Pańskiej według św. Jana. W tym dniu wierni koncentrują się na rozważaniu biblijnego opisu Męki Pańskiej i śmierci Chrystusa na Krzyżu. Liturgia podkreśla chwałę odkupienia przez Krzyż.
Kulminacyjnym punktem liturgii Wielkiego Piątku jest adoracja krzyża.
Przez całą noc, aż do obrzędów Wigilii Paschalnej w Wielką Sobotę, wierni modlą się przy Grobie Pańskim.
Wracając do domów członkowie wspólnoty parafialnej w Witkowicach zabierają ze sobą krzyżyki, które zrobione zostały z dawnego krzyża misyjnego.
Autor: Kamilla Frysztacka
Opublikowano 25 marca 2016