Dziś rano zmarł jeden z najwybitniejszych współczesnych poetów, a także prozaik, dramaturg i eseista. Tadeusz Różewicz – w tym roku obchodziłby swoje 93. urodziny
Jeden z najwyżej cenionych polskich poetów współczesnych, prozaik, dramaturg i eseista zmarł dziś rano we Wrocławiu w wieku 92 lat.
Tadeusz Różewicz urodził się 9 października 1921 roku w Radomsku. Jako 17 latek opublikował jeden ze swoich wierszy w piśmie młodzieżowym. Pasją do literatury zaraził się od starszego brata Janusza, który także był poetą. Publikował on swoje wiersze i korespondował z Czechowiczem. Od początku wojny działał w konspiracji. W 1942 roku Tadeusz poszedł w jego ślady – walczył w Armii Krajowej. Janusza złapało gestapo. Został rozstrzelany.
W 1944 powstał pierwszy zbiór wierszy i opowiadań Tadeusza Różewicza “Echa leśne”.
Po zakończeniu wojny i zdaniu matury Różewicz rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. Studiował historię sztuki. W tym czasie powstały Jego kolejne tomiki poezji, jednak z powodów politycznych czasopisma literackie często odmawiały ich publikacji.
Poeta debiutował w 1947 r. tomem “Niepokój”. Jako jeden z pierwszych zareagował na okrucieństwa wojny nie tylko treścią poezji, ale zmianą jej formy. Jego zdaniem po doświadczeniach II Wojny Światowej nie można było uprawiać poezji jak dawniej. Odrzucił więc romantyczny sztafaż i zastąpił go surowym obrazowaniem. W latach 50. ukazały się kolejne tomy wierszy Różewicza: “Pięć poematów” (1950), “Czas który idzie” (1951), “Wiersze i obrazy” (1952), “Równina” (1954).
Wyjechał na stypendium do Paryża, później zamieszkał w Pradze. Tam m.in. chodził śladami Józefa K., bohatera “Procesu” Franza Kafki. W 1960 ukazał się pierwszy dramat Różewicza – “Kartoteka”. Kilka lat później poeta na stałe przeprowadził się do Wrocławia. Tam związał się z miesięcznikiem “Odra”.
Był znany i ceniony także za granicą, jako wielki poeta i autorytet moralny. Jego wiersze przetłumaczono na kilkadziesiąt języków. Był doktorem honoris causa Uniwersytetów: Wrocławskiego, Śląskiego, Opolskiego, Jagiellońskiego, Warszawskiego i Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. W 2000 otrzymał Nagrodę Literacką Nike za tomik “Matka odchodzi”.
”Nie mogę sobie nawet wyobrazić, jak wyglądałaby powojenna poezja polska bez wierszy Tadeusza Różewicza. Wszyscy mu coś zawdzięczamy, choć nie każdy z nas potrafi się do tego przyznać” – napisała o Różewiczu Wisława Szymborska.
Czas na mnieczas nagli co ze sobą zabrać
na tamten brzeg
wszystko
mamo tak synku
to już wszystko a więc to tylko tyle tylko tyle więc to jest całe życie