Na pamiątkę męki i śmierci Jezusa Chrystusa na krzyżu

Liturgia Wielkiego Piątku jest kontynuacją wielkoczwartkowej liturgii Wieczerzy Pańskiej, która zakończyła się bez końcowego błogosławieństwa pozostając w adoracji Jezusa obecnego w Najświętszym Sakramencie. Dla podkreślenia łączności obu liturgii uroczystości wielkopiątkowe rozpoczynają się bez uczynienia znaku krzyża.

Wielki Piątek to dzień najgłębszej żałoby w Kościele. Wyraża ją wielkopiątkowa liturgia, która jest pamiątką męki i śmierci Jezusa Chrystusa na krzyżu.

Kapłan przewodniczący liturgii upada na twarz. Gest ten był w starożytności oznaką całkowitego uniżenia, uznania własnej nicości, zależności od Boga. Dziś jest on wyrazem pokuty i prośbą o przebaczenie.

Następnie rozpoczyna się liturgia słowa, w której naczelne miejsce zajmuje opis Męki Pańskiej według św. Jana. W tym dniu wierni koncentrują się na rozważaniu biblijnego opisu Męki Pańskiej i śmierci Chrystusa na Krzyżu. Liturgia podkreśla chwałę odkupienia przez Krzyż.

Kulminacyjnym punktem liturgii Wielkiego Piątku jest adoracja krzyża. Przez całą noc, aż do obrzędów Wigilii Paschalnej w Wielką Sobotę, wierni modlą się przy Grobie Pańskim…

Opublikowano 14 kwietnia 2017